Επισκεφτήκαμε πριν κάποιους μήνες ένα σχολείο με πολλά προβλήματα. Ένα σχολείο που κρύβει πολλές ανθρώπινες ιστορίες που προκαλούν δάκρυα συμπόνιας σε όσους τις ακούσουν. Το Δημοτικό Σχολείο στον καταυλισμό ΚΑΠΟΤΑ δεν είναι ένα συνηθισμένο σχολείο. 115 παιδικές ψυχές φοιτούν σ’ αυτό, 115 παιδικές ψυχές που ζουν κάτω από το όριο της φτώχιας σε συνθήκες αντίξοες, μέσα σε «κονσερβοκούτια», όπως χαρακτηρίζουν οι περισσότεροι τα κοντέινερ που το 1999 ήταν η μοναδική στέγη για τους σεισμοπαθείς. Όσοι ζουν στον Καταυλισμό ΚΑΠΟΤΑ δεν είναι εγκληματίες, δεν είναι παραβατικοί, υπάρχουν και τέτοιοι, όμως η πλειοψηφία αυτών των ανθρώπων είναι πολύτεκνες οικογένειες με τεράστια οικονομικά προβλήματα. Όταν φτάσαμε στο δημοτικό σχολείο ΚΑΠΟΤΑ ύστερα από καταγγελία, αντικρίσαμε μία τριτοκοσμική κατάσταση. Σπασμένες τουαλέτες, ένα κοντέινερ με ποντίκια στην άκρη της αυλής, κανένας χώρος για τις μέρες που οι καιρικές συνθήκες δεν επιτρέπουν στα παιδιά να βγουν στην αυλή και φυσικά κανένα όργανο γυμναστικής ή έστω ένα παγκάκι! Τα παιδιά έκαναν μάθημα μέσα σε τάξεις που είχαν χρόνια να βαφτούν αφού κάποιοι τα είχαν παρατήσει στο έλεος του Θεού.
Η εικόνα σήμερα έχει αλλάξει προς το καλύτερο κι αυτό δίνει κουράγιο να συνεχίσουν το έργο τους και η Διευθύντρια κ. Καμπόλη αλλά και όλο το εκπαιδευτικό προσωπικό. Μιλήσαμε με την κ. Καμπόλη που μας δήλωσε πως επιτέλους η εικόνα του σχολείου έχει αλλάξει προς το καλύτερο:
«Το Σχολείο αριθμεί 115 μαθητές και βρίσκεται εντός του καταυλισμού Καποτά. Οι συνθήκες που επικρατούν εδώ είναι εξαιρετικά δύσκολες από κάθε άποψη και γι’ αυτό βρισκόμαστε σε συνεχή επικοινωνία με το Δήμο Αχαρνών και τη Σχολική Επιτροπή Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης του Δήμου Αχαρνών προκειμένου να βελτιώσουμε στο βαθμό που αυτό είναι εφικτό τις συνθήκες λειτουργίας του Σχολείου. Με την έναρξη της σχολικής χρονιάς 2012-2013, σε συνεργασία με το Δήμο Αχαρνών, ξεκίνησε μια προσπάθεια ανάπλασης του Σχολείου.
Θα ήθελα να ευχαριστήσω προσωπικά το Δήμαρχο Αχαρνών κ. Σωτήρη Ντούρο, καθώς και τον Πρόεδρο της Σχολικής Επιτροπής Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης κ. Ιωάννη Μίχα, οι οποίοι με ευαισθησία αντιμετώπισαν τα ζητήματα που τους ετέθησαν και ανέλαβαν την επίλυσή τους.
Όπως σας ανέφερα και προηγουμένως το έργο μας σε αυτό το χώρο είναι κάτι παραπάνω από εκπαιδευτικό ή διοικητικό. Οι μαθητές μας είναι παιδιά που προέρχονται από χαμηλά κοινωνικοοικονομικά στρώματα και αντιμετωπίζουν με δυσκολία ακόμη και αυτά που για κάποιους από μας θεωρούνται ως αυτονόητα και αναφέρομαι όχι μόνο στο θέμα της στέγασης, αλλά και σε άλλες βασικές ανάγκες όπως η σίτιση και η ένδυση. Οι συνάδελφοί μου και εγώ κάνουμε ό,τι είναι δυνατό προκειμένου να προσφέρουμε λίγη χαρά σε αυτά τα παιδιά που πραγματικά την αξίζουν και την έχουν ανάγκη. Στην προσπάθειά μας αυτή, έχουμε αρωγούς πολλούς πολίτες της πόλης των Αχαρνών, αλλά και γειτονικών Δήμων οι οποίοι είτε ατομικά είτε ως εκπρόσωποι φορέων, έχουν κατά καιρούς συνδράμει το έργο μας. Θα ήθελα καταρχήν να ευχαριστήσω το Ινστιτούτο prolepsis, το οποίο με χορηγία του Ιδρύματος «Σταύρος Νιάρχος» έχει εξασφαλίσει το καθημερινό κολατσιό των μαθητών του Σχολείου μας.
Επίσης θα ήθελα να εκφράσω ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ για την προσφορά στο Σχολείο μας, στα Εκπαιδευτήρια Αυγουλέα-Λιναρδάτου ,τ α Μοντεσσοριανά Σχολεία, τη Δ/νση του paradise park,το Θέατρο Ελεύθερη Έκφραση, την εθελοντική ομάδα Ι.Δ.Ε.Α., την εταιρεία ζύμης Ροδούλα, τη Λαογραφική Εταιρεία Θρακομακεδόνων Αριστοτέλης, το παράρτημα Αχαρνών της Ελληνικής Αντικαρκινικής Εταιρείας, το παράρτημα Αχαρνών της Ε.Γ.Ε., τα Supermarket Βασιλόπουλος και Lidl, αλλά και όλους εκείνους που θέλουν να συνεχίσουν την προσφορά τους διατηρώντας την ανωνυμία τους»
Άρθρο: http://www.acharnorama.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου